ls er vriendinnetjes van de kleine Ingvild komen eten                         krijgen ze geen gewone pannenkoeken
                     voorgeschoteld zoals bij leeftijdsgenootjes, maar lactosevrije, gemaakt van boekweitmeel. ‘Ik vond ze lekker, maar mijn vriendinnetjes niet. Ze wilden daarom liever niet bij ons eten.’ Dat haar moeder aan yoga en natuurgeneeskunde doet, in de jaren tachtig? Wel zweverig hoor, vinden veel mensen. Dan haar vader: een wereldwijd erkende aardwetenschapper, professor en atheïst. Als ‘aardse’ tegenpool zorgt hij thuis voor de dagelijkse dosis nuchterheid.

Gewoon willen zijn
Haar ouders zijn al jaren geleden gescheiden, maar Ingvild koestert hun uitersten die in haar karakter samensmelten. ‘Wat ze delen is hun zoektocht naar de essentie van het leven en de overtuiging dat je de verantwoordelijkheid altijd bij jezelf moet leggen, niet bij de buitenwereld.’ Met die buitenwereld krijgt ze een woelige relatie. ‘Juist omdat mijn moeder regelmatig afgewezen werd door haar manier van leven, werd ik voorzichtig met wat ik naar buiten uitdroeg. Meedraaien in de rationele wereld, gewóón zijn – daar deed ik alles voor.’ Al van kleins af aan doet ze zich daarom nuchter en stoer voor, terwijl ze van binnen ‘spiritual as fuck’ is, zoals ze zelf zegt. ‘Zo analyseerde ik al op jonge leeftijd mijn extreem heldere dromen. Ik besprak die dan met mijn moeder. Ik had ook hele dialogen met wat ik nu mijn innerlijke stem zou noemen. Een diep gevoel van bewustzijn, dat had ik al op jonge leeftijd.’

Op de laatste plaats
Begin dertig is ze, haar zoontje nog maar een kleuter, als haar pantser scheuren begint te vertonen. Eerst langzaam, daarna sneller en sneller. 

‘Al op mijn 23^e zorgde ik voor de twee kinderen van mijn toenmalige man en als producent in een theater had ik een ontzettend drukke baan. Een gave tijd, zo mooi, maar ook een worsteling. Met mezelf. Ik voegde me naar alles en iedereen. Pas als zij gelukkig waren, kwam ik.’ Rust vindt ze al jaren op de yogamat en om zichzelf meer ruimte te gunnen, voegt ze daar een Vinyasa- en Hathaopleiding aan toe. Haar eigen meditatiepractice komt niet veel later. ‘In de boeken van Yogananda herkende ik het verlangen naar de innerlijke connectie en die met het grotere geheel. Hij beschrijft hoe hij die veelal via meditatie ervoer. Zo begon ik me kleine beetjes van zijn meditatiestructuur eigen te maken. Hij beschrijft niet veel van het ‘hoe’, omdat zijn stijl alleen live mag worden overgedragen. Jaren later heb ik me daarom laten initiëren in de meditatietechniek van Kriya yoga.’